ΟΙ ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ

Με αυτά τα δεδομένα, ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος περιγράφει στην “Η” τις 4 “γκρίζες ζώνες” της Σύμβασης:

    Σε δικαστικό επίπεδο μπορεί να αμφισβητηθεί η διατήρηση θεσμικών όρων με απλή παραπομπή σε προηγούμενες συμβάσεις.
    Το επίδομα γάμου (θεσμικός όρος, αλλά, με “αντάλλαγμα” την προσαύξηση μισθού και ημερομισθίου) εξακολουθεί να μην είναι υποχρεωτικό σε επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη των οργανώσεων και υπογράφουν ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις.
    Τα επιδόματα εορτών (στα οποία δόθηκε θεσμική διάσταση μετά την αμφισβήτησή τους) μπορούν να καταργηθούν με...νόμο, όπως έγινε για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τους συνταξιούχους.
    Οι τριετίες δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συγκαταλέγονται στους θεσμικούς όρους, είναι “παγωμένες” και μπορούν να τροποποιούνται δια νόμου (όπως και τα νομοθετημένα κατώτατα όρια), παρά την αντίθετη βούληση των κοινωνικών εταίρων.

ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

    Η Σύμβαση επεκτείνει τη δυνατότητα μειωμένου ωραρίου (1 ώρα κάθε ημέρα για 30 μήνες και εναλλακτικά 2 ώρες για τους πρώτους 12 μήνες και 1 ώρα για 6 επιπλέον μήνες) λόγω φροντίδας παιδιού - και με αποδοχές - στον εργαζόμενο πατέρα αν η μητέρα είναι αυτοαπασχολούμενη. Αν και οι 2 γονείς είναι μισθωτοί, με κοινή τους δήλωση καθορίζουν ποιος από τους δύο θα κάνει χρήση της άδειας, εκτός αν δηλώσουν τα χρονικά διαστήματα που ο καθένας κάνει χρήση.
    Οι κοινωνικοί εταίροι ζητούν να αποκατασταθεί η ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, να επανέλθει η υποχρεωτική ισχύς της ΕΓΣΣΕ. Δεσμεύονται, ακόμη, να αναλάβουν κοινές δράσεις για τη μείωση της ανεργίας, την πάταξη της ανασφάλιστης εργασίας και την προώθηση Εθνικής Προγραμματικής Συμφωνίας για την απασχόληση και την επιχειρηματικότητα.

ΠΗΓΗ: Ημερησία